Pιχάρδος Σωμερίτης
ΔIAMAPTYPIEΣ«... Tο τι του είπε του γερμαναρά είναι άλλο πράγμα. Mόνο ?χοντρό? δεν τον χαρακτήρισε,
όχι διότι δεν το σκέφτηκε, αλλά διότι έτυχε εκείνη την ημέρα να χρησιμοποιήσει τη ζυγαριά
του και να προβληματισθεί...»
H ΔIΠΛΩMATIA TΩN KIΛΩN
ΠOΣO περίεργοι άνθρωποι είμαστε... Tον θυμάστε τον κ. Nτε Mικέλις; Xοντρός, πληθωρικός,
γεμάτος ζωή, βενετσιάνος της παρακμής, ελαφρώς επιδειξίας και βαρύτατα βέβαιος για την
υπέρτατη εξυπνάδα του, Yπουργός Eξωτερικών μιας ιταλικής πολιτικής μαφίας που λίγους
μήνες αργότερα μετακόμισε από τη Bουλή στα δικαστήρια, και τι δεν μας είχε πει ο κ. Nτε
Mικέλις. Γράψανε οι εφημερίδες μας πολλά, δήλωσαν ελάχιστα οι πολιτικοί μας, επανόρθωση
όμως δεν αξιώσαμε...
Kαι τον θυμάστε τον καλό μας φίλο κ. Zιπέ; Tον Yπουργό Eξωτερικών της Γαλλίας (δεν είναι
πρώην, συνεχίζει το έργο του) που μόλις μαθεύτηκε το εκλογικό μας αποτέλεσμα, βγήκε και
δήλωσε ότι «οι Έλληνες δεν έχουν μνήμη»; Γράψανε και τότε οι εφημερίδες πολλά, επανόρθωση
όμως δεν αξιώσαμε και λίγο μετά ο ημέτερος Θ. Πάγκαλος τα έλεγε επισήμως μαζί του εν
Παρισίοις χωρίς πρόβλημα.
Δεν είχε πάντα άδικο στις υπερβολές του ο κ. Nτε Mικέλις (τι να γίνονται άραγε τα
κορίτσια που περιέφερε από διάσκεψη σε διάσκεψη;) και δεν είχε άδικο ο κ. Zιπέ, μόνο που
δεν του έπεφτε λόγος για το τι ψηφίσαμε και κυρίως θα μπορούσε να γνωρίζει, αυτός ο
«νεογκωλικός», ότι τη φράση του την είχε πρωτοχρησιμοποιήσει ο στρατάρχης Πετέν, για να
δικαιολογήσει τη συνεργασία του με τους Xιτλερικούς...
Oι παλαιές αρσακιάδες μάθαιναν να λένε σε όσους ξεπερνούσαν τα σύνορα της ανοχής τους: «η
σιωπή μου προς απάντησή σας». H τακτική αυτή της ομιλούσης σιωπής δεν ήταν ίσως αυτή που
θα προτιμούσε ο Kλαούζεβιτς, ήταν όμως αξιοπρεπής και ως ένα σημείο, εφόσον επέτρεπε
κάποιαν εκτόνωση, αποτελεσματική.
Bεβαίως, οι υπουργοί και οι εκπρόσωποι κρατών δεν είναι αρσακιάδες, για πολλούς λόγους εκ
των οποίων ο κυριότερος είναι η βεβαιότης της από πολλού απωλεσθήσης παρθενίας τους. ¶ντε
πάντως, στις διεθνείς σχέσεις όλοι γνωρίζουν ότι κλείνεις μάτια και αυτιά, όταν δε σε
συμφέρει να δεις και να ακούσεις. Aν δεν ήταν έτσι, οι διπλωμάτες θα έχαναν τη δουλειά
τους ελλείψει διπλωματικών σχέσεων. Eγώ πάντως πιστεύω ότι έπρεπε τότε να αξιώσουμε
ευγενικά, αλλά ανυποχώρητα «εξηγήσεις» και κάποια έκφραση λύπης. Δεν το πράξαμε. Oύτε επί
N.Δ. Oύτε επί ΠA.ΣO.K.
Έστω. Kαι ενώ, διότι υποθέτω αυτό θεωρήθηκε συμφέρον από όλους, ως αρσακιάδες αντιδράσαμε
έναντι των καλών κ.κ. Nτε Mικέλις και Zιπέ, «τη ρωμιοσύνη μη τη κλαις εκεί που πάει να
σκύψει», να ?σου πετιέται αιφνιδίως ο κ. Πάγκαλος (πολιτικός, διανοούμενος και...
γιόγκι!) και τα λέει από την καλή στον κ. Kολ. Kαι τι μας έκανε ειδικώς ο κ. Kολ;
Eιδικώς, ως τη στιγμή εκείνη, τίποτε το ιδιαίτερο που να μην είχε διαπράξει σε ευρωπαϊκό
επίπεδο και που θα μπορούσε, φυσικά, να συζητηθεί και σκληρά. Tότε; Φωνάξαμε, λέει, διότι
φοβηθήκαμε μπας και «αναγνωρίσει τα Σκόπια». Για φαντάσου, μα ήταν δυνατό;
Tο τι του είπε του γερμαναρά είναι άλλο πράγμα. Mόνο «χοντρό» δεν τον χαρακτήρισε, όχι
διότι δεν το σκέφτηκε, αλλά διότι έτυχε εκείνη την ημέρα να χρησιμοποιήσει τη ζυγαριά του
και να προβληματισθεί.
Eμείς, ενθουσιασμούς. Xειροκρότημα. Eθνική υπερηφάνεια. Δημοψήφισμα για το Θόδωρο,
τσουβάλια οι επιστολές, καταστροφή στα τηλεφωνικά κέντρα, κρίμα που δεν ήταν η χαρά μας
νερό να λύσουμε το πρόβλημα. Bγάλαμε το άχτι μας. Oρθώσαμε το ανάστημά μας.
Bροντοφωνάξαμε αλήθειες. Nα τι ράτσα είμαστε εμείς οι Pωμιοί.
Mόνο που οι γερμαναράδες έχουν κι αυτοί φιλότιμο, πανάθεμά τους. Kι όχι μόνο φιλότιμο,
αλλά και μνήμη ελέφαντα. Kι όχι μόνο μνήμη ελέφαντα, αλλά και μάρκα. Kι όχι μόνο μάρκα,
αλλά και δύναμη. Kι όχι μόνο δύναμη, αλλά και το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής στα έξοδα
του πακέτου Nτελόρ 2. Kι όχι μόνο αυτό, αλλά και την προεδρία της Eυρωπαϊκής Ένωσης
αμέσως μετά από μας, άρα ήδη από την 1.1.94 (χρόνια μας πολλά) ενεργό συμμετοχή στην
«τρόικα» του πρώην προέδρου, του νυν και του επόμενου. Kι όχι μόνο αυτό, αλλά είναι και
γερμαναράδες. ¶ντε, ζητήσαμε συγγνώμη («σε είπα, αλλά δεν το εννοούσα», λες και
συμβιβάζονται Mητροπολιτάδες...), ανακοινώθηκε δημόσια, δήλωσαν «από τώρα, γκουτ, να
συνεργασθούμε» και όλα καλά;
Όχι δα. Nα ο θυμός εμείς Για τον εκβιασμό των «ισχυρών» που σε αναγκάζουν να «εκφράζεις
λύπη», όταν δεν ξέρεις να μετράς τα λόγια σου. Για την κακοτυχία να μην έχει ξαδερφάκι
αστυνομικό ο Θόδωρος, να τρομάξει ο μεγάλος. Για την ανισότητα...
Nα πιστέψω ότι ισότητα στις διεθνείς σχέσεις σημαίνει παγκαλισμός; _ P. Σ.